Laguna Curebrillas
Slechts 24km naar het meer, easy toch? Fout! De eerste twee kilometer zijn echt rete-steil en de weg is rotsig en zwaar fietsen. Dan wordt het iets minder steil met 6-7%, maar het is een heftig tochtje. Ondanks dat het zwaar is, genieten we ervan, want we zijn weer alleen op de wereld en het landschap is adembenemend. We pompen de pedalen rond en bereiken een pas op ongeveer 4000 meter hoogte. Een korte, gladde afdaling volgt en dan staan we oog in oog met Laguna Curebrillas.

Intussen zien we donkere wolken weer samenpakken, dus we zetten snel de tent op in het zachte gras bij het meer. Dat is het goede nieuws, het slechte nieuws is dat we geen mogelijkheid zien om de rivier en de drassige ondergrond over te steken met onze zware fietsen. En al zou het lukken, we zien geen track die we kunnen nemen aan de andere kant van het meer. Goed, laten we eerst maar een nachtje slapen, morgen zien we wel hoe we dit gaan oplossen. Wat het ook moge worden, de rit hierheen was een mooi avontuur!

De Quilotoa Loop
Terug fietsen bleek de enige optie, dus we zoeken weer een omweg en deze keer wordt het de Quilotoa Loop. We verwachten er veel van, maar het is veel drukker dan we gehoopt hadden; veel huizen en gecultiveerde grond en glad asfalt! Er moet toch een andere route zijn! De GPS geeft aan van wel, dus we nemen de gok… wisten wij veel…

Misschien hadden we het kunnen weten toen de 4×4 track overging in een pad, waar van z’n leven nog geen auto overheen gereden had. En misschien hadden we het kunnen weten, toen dat pad gewoon stopte bij een rivier. Geen brug, geen mogelijkheid om over te steken… maar teruggaan? No way!