Vanuit het werk rijden we naar de haven, waar we de auto achter laten en de nachtboot naar Hull nemen. Ideaal; terwijl je slaapt zit je ineens in een ander land! Als we in de ochtend de boot af fietsen, is het best warm en kunnen we meteen wat lagen kleding terug in de fietstassen proppen. De eerste dag fietsen we in 75 kilometer grotendeels over de Trans Pennine Trail naar het stadje Selby; een vlakke rit, maar met een behoorlijke tegenwind. Hier stappen we op de trein om zo Leeds te omzeilen en direct in de omgeving van de Yorkshire Dales de tocht voort te zetten. We stappen uit in Keighley en fietsen de laatste 11 kilometers naar een camping in Cononly. Met uitzicht op de Dales, zetten we onze tent op in het dikke gras.

De Yorkshire Dales trakteren ons op een paar serieuze klimmetjes! We volgen de Pennine Cycle Way en puffen onszelf door de heuvels met kuitenbijters van minimaal 15%. En hoe hoger we komen, hoe ruiger (en mooier) het wordt. Boerenland maakt plaats voor rotsformaties en uitgestrekte natuurgebieden, waar bomen ver te zoeken zijn. Het is frisjes als we de pas op slechts 381 meter hoogte bereiken en we het volgende dal in duiken naar Settle. Hier hebben we maar 1 doel: een pub vinden!

Vanaf Settle laten we het asfalt achter ons en doen we een poging om over de Pennine Bridleway te fietsen; een poging, want van fietsen komt weer weinig! Het paadje is of erg rotsig of super smal, en bij dat laatste verlies ik m’n evenwicht en lig ik naast m’n fiets… nahja, gelukkig zijn er alleen schapen die het gezien hebben.

Eenmaal op de top, hebben we weer een weids uitzicht over de Yorkshire Dales en de donkere luchten die er boven hangen. Net voordat de regen met bakken uit de hemel valt, stuiteren we terug naar de verharde weg en gaan op zoek naar een camping. We proberen het bij 4 campings.. geen van allen accepteert een tent! We fietsen door tot aan Clapham en daar geven we het op en zetten koers naar de lokale Inn. We zijn doorweekt tot het bot en hebben een lange, hete douche nodig om weer een beetje bij te komen. Een pintje Guinness doet daarna wonderen en zo hebben we snel weer blosjes op onze wangen 😉

Altijd vervelend om het comfort van een hotelletje achter te laten als het buiten niet echt aangenaam is, maar we zetten door en klimmen terug de Dales in en bereiken een pas op ongeveer 500 meter hoogte. Het komt ons niet aanwaaien met de steile klimmen tot zelfs 22%! En dat is geen uitzondering hier, maar heel normaal. Misschien went het.. De afdalingen zijn uiteraard net zo snel en geeft ons weinig tijd om ervan te genieten. Als we in Dent aankomen, begint het weer te regenen, maar gelukkig blijkt elk dorp, hoe klein ook, een pub te hebben, waar we ons op kunnen warmen.

In de Yorkshire Dales kunnen we ons nog heel lang vermaken, maar voor nu zetten we koers naar het Lake District en vlakbij Ambleside zetten we onze tent op op een moerassig stuk gras. Het regent nog steeds en besluiten ons avondmaal te nuttigen in de nabij gelegen pub.

Lake District
Het is alweer 21(!!!) jaar geleden dat ik hier 6 maanden stage liep in een hotel in Keswick (Derwentwater). Ik heb goede herinneringen aan dit gebied en heb destijds alle toppen in de buurt bewandeld. Helvellyn, Skiddaw, Old Man of Coniston, Great Gable en natuurlijk Skafell Pike. De laatste is met 978 meter hoogte de hoogste berg in Engeland. De Yorkshire Dales zijn mooi, maar het Lake District vind ik echt spectaculair!
Nu fietsen we er tussendoor, langs Ambleside, Windermere en Grasmere en zetten we onze tent op in Keswick met uitzicht op het Derwentwater Lake. In de middag wandelen we naar het centrum van het stadje en is het tijd voor een biertje in de pub. Hier gaan we nog eens terug om meer van te zien.

Keswick fietsen we uit over de C2C fietstroute, langs Castlerigg Stone Circle. Hier ben ik ontelbare keren naar toe gewandeld, bijzonder om er nu weer te staan. Hopelijk duurt het nu geen 21 jaar meer voordat we hier terug komen.

We fietsen door naar Penrith, waar we een lunch in een van de vele pubs nuttigen en met gevulde magen fietsen we door naar Appleby. We zitten nu tussen de Yorkshire Dales en de Northern Pennines en op de bergtoppen ligt nog wat sneeuw. In de buurt van Appleby beginnen we onze zoektocht weer naar een camping, maar 7(!) campings weigen ons: sorry, caravan only. Pfff, dat is wel een dingetje hier hoor. We hebben geen zin om nog 20 kilometer door te fietsen en als het dan ook weer begint te regenen, is daar altijd weer een Inn met een warme kamer een krakende vloeren.

De kaart (jaja, ik gebruik nog kaarten) toont ons nog een paar mooie heuvels tussen ons en York en zodra we Kirby Stephen achter ons laten, kunnen we meteen aan de bak. Terug naar de Noord Yorkshire Dales, bezet door duizenden schapen en lammetjes. En ééntje is ontsnapt en loopt te mekkeren, Elmar to the rescue! Hij pikt het dier op en brengt ‘m terug bij mama, is ‘ie niet lief? Ik bedoel het lammetje… 😉

We klimmen verder en eenmaal boven de 400 meter, verdwijnen de boeren landerijen en maken plaats voor open land met stenen muurtjes. Boven op de top (525m) staat zowaar een pub! Iets warms hebben we wel verdiend voordat we aan de afdaling beginnen. Het was flink werken, maar de beloning mag er zijn.

Bij de camping in Layburn denken we dat we in een scene van Little Britain zijn beland…:
“Hoi, heb je plek voor een kleine tent?”
“Uh, jawel, maar we gaan pas open voor tenten op 1 mei..”
“Ok, maar het is 27 april, kun je een uitzondering maken?”
“Heb je een reservering gemaakt? Waarom niet? Hoe kun je nou reizen zonder reservering? Sorry, maar ik kan je niet helpen, je hebt geen reservering… de computer says NO…”

Elmar en ik kijken elkaar verbaasda aan, tsja, als de computer nee zegt… we verdoen onze tijd hier en fietsen weg op zoek naar een volgende camping, die we slechts enkele kilometers verder vinden. Hier staat Richard ons met open armen op te wachten en krijgen we een super plek om onze tent neer te zetten.

Helaas, de laatste fietsdag kondigt zich alweer aan en via York fietsen we terug naar Selby. Hier lunchen we en pakken we de trein naar Hull. Op de boot vermaken we ons prima in het café; een paar pintjes Guinness en uit volle borst zingen met mee met John Denver’s ‘Country Roads’!