Onze trouwe volgers hadden wellicht al weer een nieuw avontuur verwacht eind 2024. Helaas… de dag dat we naar Peru zouden vliegen voor een geweldig offroad avontuur, ben ik – Ellen – geopereerd aan een dubbele hernia. Na een aantal maanden vreselijke zenuwpijnen en twee ziekenhuisverblijven, bracht de operatie verlichting en zijn de zenuwpijnen nagenoeg verdwenen. Het herstel is begonnen, maar duurt me helaas langer dan me lief is. Vooral fietsen is nog een uitdaging en dan zeker in bergachtig terrein. Dus grote tent mee, een goede stoel en en een goed matras, zodat ik beter kan herstellen. Maar, ik wilde heel graag naar de bergen; dus nu zijn we op weg naar Visp! 

Einde zondagmiddag rijden we de camping op, het is hier dik dertig graden als we onze tent op de ruime plek op zetten. Op mijn manier help ik Elmar, maar als het moet, kan ik lekker neerploffen in mijn zetel. 😉 Gelukkig biedt de boom nog een beetje schaduw zo in de middag. Via de camping app bestel ik verse broodjes voor morgenochtend, wat een luxe zeg! Zometeen nog even een snelle hap en een klein beetje de benen los lopen en dan lekker voor onze tent genieten van een espresso. 

Glacier de Moiry
Vandaag gaan we wandelen! In het dal is het bloedverziekend heet, dus zoeken we de verkoeling op hoger in de bergen. Toch handig als je dan je auto bij je hebt ;). Via talloze haarspeldbochten rijden we naar Lac de Moiry op dik 2200 meter. 

Lac de Moiry is een stuwmeer, maar daar ergens om de hoek ligt een gletsjer met een kleiner meer en daar willen we een stuk wandelen. We trekken de wandelschoenen aan en de wandelstokken gaan mee. Het pad begint meteen al flink te klimmen, in een rustig tempo wandelen we steeds verder omhoog. Soms passeren we een vlakkere weide, maar het is vooral rotsachtig. Het uitzichtpunt waar we naar toe willen doemt hoog boven ons op; de rug houdt het goed, dus ik ga nu echt niet opgeven! Het is echt wel retesteil zeg! Na vele korte stops staan we dan op 2680 meter hoogte recht tegenover de gletsjer. Een prachtige plek om de broodjes tevoorschijn te halen en te genieten van de omgeving.

Afdalen is toch wat pittiger voor de rug, ondanks de wandelstokken. Beneden maar even de rug strekken op een bankje en ik kan er weer tegenaan. Helaas dus niet pijnvrij en door m’n rare gevoelloze voet ook een beetje wankelig, maar overall toch tevreden dat we dit gefikst hebben! Op de camping kan ik weer even rusten in m’n stoel en een heerlijke douche helpt altijd. 

Op de fiets van Fiesch naar Visp
Voordeel van onze locatie is dat er een trein door het Rhônedal loopt. We fietsen naar het station van Visp en boeken – ook weer met een app – een enkeltje naar Fiesch. Een uurtje treinen later trappen we de eerste meters het dorpje uit, meteen kunnen we een kilometer of drie klimmen tot we bij een hangbrug komen. Ik denk: dat doen we wel even fietsend! Een groot bord bij het betreden van de brug geeft duidelijk aan dat het niet mag. Een meter op de brug en je begrijpt waarom: dat ding zwiept echt alle kanten op!
Aan de overkant zitten we snel op de fietsroute die over rustige weggetjes en door oude dorpjes loopt. Groene weides met wilde bloemen om ons heen en witte toppen op de achtergrond; het is genieten! 
We moeten nog wel even een kloof over; eerst steil naar beneden en dan steil (13%) omhoog. Dat gaat natuurlijk niet en Elmar moet mijn fiets omhoog lopen. Uiteindelijk duiken we via haarspeldbochten weer naar beneden tot aan de Rhône. We spotten een restaurantje en trakteren onszelf op een heerlijke ijscoupe, die moet je snel opeten, want hij smelt weg waar je bij staat!
Vanaf hier slingeren we langs de rivier vals plat terug naar Visp, maar bij mij is de koek helaas weer op. Ik moet veel stoppen en even wandelen om de pijn uit de rug te lopen, helaas… maar toch genoten van een leuke fietsroute en terug op de camping kan ik plat!

Zermatt en de Matterhorn
Hier kijken we al een paar dagen naar uit; bezoek aan de Matterhorn! Met de auto rijden we naar Täsch, eindpunt van de weg, het laatste stukje naar Zermatt moet je met de trein doen. We hadden verschillende ideeën om een mooie blik op de Matterhorn te kunnen werpen en we kiezen voor het treintje naar Gornergrat op bijna 3100 meter! Voor het luttele bedrag van 264 euro, tikken we twee kaartjes op de kop. Nee, dit is niet voor een week, dit is slechts een dagretour. 😉 
Samen met een hoop Chinezen bemachtigen we een plekje in de trein. Onderweg hebben we al mooi zicht op de Matterhorn. Wat een berg! Veel meer uitgesproken dan de Mont Blanc, hij steekt echt boven alles en iedereen uit. 

Eenmaal bij Gornergrat hebben we ook prachtig zicht op de gletsjers en de omringende bergen. We besluiten – gewapend met wandelstokken – om op ons gemakje te lopen naar een aantal meertjes en dan door naar station Riffelberg. We moeten zelfs een stukje door de sneeuw!
Geen Chinees meer te zien onderweg als we wandelen door een fantastisch decor, met als kers op de taart de spiegeling van de Matterhorn in de meertjes. Onze dag kan niet meer stuk! Nou ok dan, nog maar een taartje voor ons harde werk 😉 

Rustdag – een beetje toeren
We tuffen vandaag lekker met de auto naar de Grimselpas en maken een korte wandeling bij de Totesee en de Grimselsee. Op deze hoogte is het heerlijk aangenaam en we maken er een gezellig, rustig dagje van. Uiteraard; kan de ijscoupe ook vandaag niet ontbreken! 

Op zoek naar de bijeneters
Vandaag stappen we weer op de fiets, ik geef niet op! Deze keer iets minder hoogtemeters, maar wel heerlijk autoluw door het dal naar Leuk. Hier zou een natuurgebied zijn, waar een kolonie bijeneters vertoeft. Het is vandaag weer bloedverziekend heet, dus we verwachten er niet veel van, maar je weet het nooit! Sowieso is het heerlijk fietsen en we zijn dankbaar voor de waterkranen die we onderweg tegenkomen, wat voor een beetje extra verkoeling zorgt. 
Na zo’n 21km komen we aan bij het natuurgebied, we zetten de fietsen tegen een hek en lopen een klein stukje naar een vogelscherm. Dik 34 graden, midden op de dag en we staan vol in de zon.., maar op nog geen 5 meter van ons vandaan…. bijeneters! Wat een prachtige vogel, oordeel zelf:

We zien ook nog wat zwaluwen, een ringmus als ik het goed heb en heel erg in de verte een Wouw:

We koken helemaal in de zon! Tijd om terug te fietsen, onze hoofden onder te dompelen bij het waterpunt en natuurlijk weer een ijscoupe! 

Aletsch gletsjer
We hebben nog één bezienswaardigheid op ons verlanglijstje staan: de Aletsch Gletsjer. Deze gaan we met trein en kabelbanen bezoeken vandaag. Vanaf de camping wandelen we naar het station in Visp en stappen uit bij het Bettmeralp Talstation. We hebben online een Aletsch Explorer pas gekocht en mogen voor slechts 55 CHF treinen en gebruik maken van alle kabelbanen, je verwacht het niet, maar dit is best een koopje!
Eerste stop is met de gondel naar het dorp Bettmeralp op 1950 meter. Een schattig, autovrij dorp met gezellige restaurantjes en hotelletjes. Je moet het hele dorp door wandelen om bij de volgende gondelbaan te komen, die ons naar Bettmerhorn op 2647 meter brengt. Het is voor het eerst deze vakantie, maar de zon ontbreekt grotendeels en er is behoorlijk wat bewolking, maar het uitzicht op Europa’s langste gletsjer is toch indrukwekkend te noemen.

Door naar de volgende! Eerst weer naar beneden naar Bettmeralp en dan met de stoeltjeslift naar Wurzenbord op 2218 meter. Vanaf hier lopen we over de Herrenweg naar Fiescheralp. Het trekt behoorlijk dicht en net voor de grootste buien komen we aan bij de gondel die naar Eggishorn op 2869 meter gaat. Ondanks de dreigende lucht, mogen we nog naar boven. We kunnen de Eiger en de Jungfrau ook zien, alhoewel ze meer achter de wolken verscholen liggen. Op de buienradar zien we rode vlekken – dat is niet goed – dus besluiten we snel terug naar de gondel te lopen, om af te dalen. We zijn nog geen 10 meter los en het begint te bliksemen! Meteen gaat de rem erop en bungelen we hier een beetje in de lucht… Een harde piep, een beetje een paniekerige gondelmedewerker en een paar nerveus lachende toeristen. De rem gaat eraf, we mogen weer. Weer bliksem! Weer op de rem… zo gaat het een stuk of 5 keer, maar uiteindelijk komen we heelhuids aan in Fiescheralp. Maar wat nu? Geen gondels naar Fiesch, we moeten wachten tot het noodweer voorbij is. We gaan koffie drinken in het restaurant en wachten een uur tot er weer leven in de brouwerij komt. We snellen naar de gondels, het is een drukte van belang en we worden letterlijk in de gondels geduwd. El in de een, ik in een ander. Het is een schommelige rit, maar we komen veilig aan in Fiesch op 1049 meter. Snel de trein in en terug naar Visp. Het was me het avontuur weer wel! 😉

The end
Het zit er weer op voor dit voorjaar; we waren wel toe aan een vakantie na alle ziekenhuis-perikelen en Zwitserland was weer prachtig! Thuis gaat het herstel verder en hopelijk kunnen we in het najaar nog iets leuks doen, en anders verzinnen we wel wat. Uiteindelijk zal het goed komen.