We laten Los Angeles en de MacDonalds achter ons en zijn weer snel in niemandsland. Net iets voor Antuco verdwijnt het asfalt en rijden we op zwart lava-zand. Vulkaan Laja met z’n witte sneeuwtop waakt over ons, terwijl het verkeer afneemt en we snel weer op onszelf zijn aangewezen. Alleen op een weg met een geschiedenis: de Antuco Tragedie.

Op 18 mei 2005 komen 45 soldaten om in een sneeuwstorm; op een na waren ze allemaal niet ouder dan 19 jaar.. onschuldige jongens, met geen enkele training voor dergelijke omstandigheden en voorzien van verkeerde uitrusting. Slecht management leidde hen de dood in. Sommigen stierven alleen, anderen in groepjes en sommigen slechts enkele meters verwijderd van een veilige haven. Een groot monument in de leegte herinnert de gevallen soldaten en op exact de plekken waar ze stierven is een herdenkingssteen geplaatst. Het is indrukwekkend…

Een paar kilometer verder passeren we de Chileense douane en fietsen nog een stuk door op zoek naar een goede plek om de tent op te zetten. Geen sneeuwstorm voor ons gelukkig, maar een prachtige blauwe lucht.

De weg is zanderig en we gaan langzaam vooruit. Het begint al frit te worden en de vegetatie is aan het verkleuren. Het zal niet lang meer duren voordat de winter hier begint. Eenmaal boven op Paso Pichachen ligt er sneeuw en ijs op de weg. Een lange afdaling ligt voor ons – nahja  afdaling – er zitten nog genoeg pukkels in! 

Uiteindelijk bereiken we de Argentijnse douane, waar we uitgenodigd worden voor een warme maaltijd met kip, aardappelsalade en brood. Met de hele crew kijken we tv! Als we weg fietsen, krijgen we nog een zak met brood mee! Het is nog maar een week en dan zal de pas voor de rest van het jaar gesloten zijn. We zijn blij dat we het nog hebben kunnen fietsen, het was erg mooi.

Elmar 40!!!
Helaas hebben we gisteren Chos Malal niet gehaald, dus vieren we Elmar zijn 40e verjaardag in de tent, in de middle of nowhere. Maar wel met ballonnen, een kaars en een stukje oud brood. Natuurlijk zing ik ook voor ‘m, maar dat klinkt op papier beter dan in het echt… 😉