Onlangs ben ik de trotse eigenaar geworden van een Avaghon Grave gravelbike, opgebouwd door Elmar. Hoe stoer is het om hier bikepacking tassen aan te hangen en er een mooi avontuur van te maken? Het doel: in 6 fietsdagen van Koblenz via een Alpenpas in Oostenrijk terug naar München met dagafstanden van minimaal 100km. Laten we ondervinden wat we van deze manier van reizen vinden, ik noem het mijn midlife-crisis avontuur. 😉
Iets na vijven doen we zaterdag de deur van Bike4travel dicht en eten een snelle hap voordat we koers zetten naar Rotterdam Centraal. We nemen de trein naar Venlo en overnachten in een toch wel slecht hotel iets buiten het centrum. Elmar slaapt zo slecht, dat ‘ie de volgende morgen stront sacherijnig is… We fietsen terug naar het station en treinen via Düsseldorf naar Koblenz. De zon komt zowaar tevoorschijn als we de trein uitstappen en voor het eerst dit jaar, smeren we ons in met zonnebrand… wisten wij veel, dat het meteen ook de laatste keer van deze vakantie zou zijn…
Het is een uurtje of half 2 als we de eerste meters wegtrappen; we hebben gekozen voor een eerste makkelijke rit langs de Rijn. Een beetje saai is het wel; beetje vol beladen bejaardenbootjes kijken, kasteel hier en daar en schattige dorpjes. In een van die dorpjes maken we kennis met een heerlijke Duitse taartpunt; die traditie houden we er deze vakantie in!
Na bijna 70 kilometer vinden we een camping langs de Rijn. We zetten onze tent op in het gras, nemen een heerlijke douche en togen naar het bijbehorende restaurant, waar we een grote schnitzel met friet bestellen, die we wegspoelen met een halve liter cola. Een stuk taart en een espresso erbij en terwijl we naar de boten kijken, barst de hel los. Regen, regen en nog eens regen… we veroveren een plekje in de eettent, maar zelfs daar kunnen we het niet droog houden, dus gaan we lekker vroeg naar onze tent voor een welverdiende nachtrust.
Het regent ’s nachts aardig door en helaas ook als we ons gereed maken om te vertrekken. De regenjassen gaan aan als we de Rijn verlaten en beginnen aan de eerste klim van deze vakantie. De zelfgemaakte route slingert over smalle paadjes door wijnvelden en kleine dorpen. Zelfs een bakker vind je hier niet, wel op elke hoek een sigaretten- en wijnautomaat. Toch fijn om te weten waar de prioriteiten liggen! In de middag fietsen we veel over onverharde, modderige paden en ik zit dan ook helemaal onder de blubber aan het eind van de dag. Na bijna 126 kilometer en 900 hoogtemeters sluiten we deze dag af; dat gaat lekker!
Rond 6 uur in de morgen ben ik al weer wakker, ik draai me nog even om maar na een half uur ben ik wel weer klaar voor een nieuwe dag! Elmar gaat de tent inpakken en ik loop naar de Lidl voor verse broodjes. Heerlijk warm zijn ze nog! Als ik terug kom, heeft Elmar net de koffie klaar en ontbijten we onder een afdak want de lucht is weer grijs als vanouds.
Vandaag hebben we een paar pittige klimmetjes op het menu, soms tussen de 13-14%, ik krijg het maar net rond met mijn verzet, maar moet wel op de pedalen. In een van de vele dorpjes vinden we een bakker, waar we binnen kunnen zitten en taart kunnen eten. We zijn vlakbij Stuttgart en zien ontelbare Porsches voorbij razen; die krijg je zeker gratis bij bezoek van het Porsche museum! Het is hier wat drukker dan we zouden willen, maar toch weten we ook rustige wegen te vinden. We krijgen een weeralarm binnen voor dit gebied en zien links en rechts van ons donkere wolken binnen drijven, met regensluiers.. Op de een of andere manier weten we onszelf er tussendoor te manoeuvreren en duiken voor Tübingen een mooi bos in; de gravelpaden zijn een beetje blubberig, maar brengen ons tot bijna in het centrum van het gezellige studentenstadje. Vandaag hebben de 120 kilometers en bijna 1300 hoogtemeters meer tijd gevraagd dan gepland, dus tijd om hier rond te hangen hebben we niet echt. We gaan direct door naar de camping en net zoals gisteren, zodra de tent staat, begint het weer te regenen! Met bakken uit de hemel, een enorme wolkbreuk.
De hele nacht blijft het hard regenen en als we op willen staan, komt het nog steeds met bakken uit de hemel. We besluiten maar even te wachten en vandaag anders maar een kortere rit te maken. Ik plan snel op Komoot een andere route en hebben Bad Saulgau als doel voor vandaag, misschien nemen we daar wel een hotelletje om wat spullen te drogen.
De regen valt overdag gelukkig wel mee, maar met een graad of 11 is het niet echt aangenaam. We fietsen onszelf warm met een flinke klim en voordat de volgende klim zich aandient, weten we weer een heerlijke taart te scoren; die we uiteraard weer wegspoelen met een espresso. We passeren de Donau en via heuvelachtig landschap komen we in het verrassend leuke Bad Saulgau binnen. Het blijkt een kuur-stad te zijn en in het gezellig drukke hotelletje eten we een schnitzel met verse asperges.
Wat een verrassing… het regent weer als we de gordijnen open trekken. We laten ons niet uit het veld slaan en trekken stug onze korte broeken aan. Vandaag willen we Oostenrijk al in fietsen, zodat we nog een pas over kunnen. Via rustige wegen langs koolzaadvelden vlot het lekker en zijn we in no time in Friedrichshaven en fietsen we langs de Bodensee. Die 115 geplande kilometers voor vandaag zijn kat in het bakkie!
Als we even een pauze nemen voor onze gebruikelijke taart met espresso, komt er een bericht van mijn ouders binnen. Het Duitse treinpersoneel gaat staken vanaf zondagavond tot minimaal dinsdag… klotezooi…. we hebben de trein maandag terug geboekt vanaf München. We checken de app; trein gecancelled. We proberen nog om te boeken naar zondag overdag of desnoods zaterdag, maar er is geen plek meer voor onze fietsen. Wat nu? We zoeken naar oplossingen, maar ik ben ook boos (en teleurgesteld) dat onze goede planning spaak loopt. We zijn zo aan het malen en denken, dat de tijd lekker voorbij tikt en ons beoogde doel voor vandaag er bij inschiet, daarbij is de fut er wel uit. Maar, ik wil naar Oostenrijk, dat moeten we tenminste gehaald hebben! Dus in slakkentempo fietsen we nog 35km tot in Bregenz. Onze gezichten op onweer, net als het weer, want als we daar aankomen, kondigt zich weer een enorme onweersbui aan. We zijn er klaar mee voor vandaag en nemen maar een hotel, misschien dat een nacht slapen een goede oplossing oplevert?
Het weer zit ook echt niet mee, we zien niets van de Alpen en omdat het zeikt van de regen, is de zin om een pas op te fietsen ook wel een beetje weg. Dus, we besluiten een dag in Bregenz te blijven, dan zaterdag de Bodensee rond terug naar Friedrichshaven, waar we een auto huren naar Düsseldorf. Mijn vader is zo lief om ons daar dan zondagavond op te pikken. Het is niet anders; de Oostenrijkse Alpen bewaren we wel voor een volgende keer.
Om het af te leren fietsen we op ons gemakkie nog een 100 kilometer rit het meer rond; regenjas uit, regenjas aan. Het Zwitserse deel is saai en zeiknat! Eenmaal terug in Duitsland is het weer een aaneenschakeling van gezellige dorpen, met gelukkig voor ons, genoeg bakkertjes! 😉
Ondanks dat het weer niet mee zat en we door de treinstaking gedwongen waren de route om te gooien en met 2 fietsdagen in te korten, hebben we een leuke vakantie gehad. Jammer dat we de ‘echte’ bergen niet hebben gezien, maar dat houdt wat te wensen over.
Voor de statistieken: 5,5 dag fietsen, bijna 600 kilometer gefietst en 4000 hoogtemeters gemaakt.
Lessons learned
Zo licht bepakt met een gravelbike op reis vond ik geweldig! Het klimmen ging toch zeker wel een stuk makkelijker en zo kon ik Elmar tenminste bijhouden – of zelfs inhalen tijdens de klimmetjes. 😉
Ik kon niet alles kwijt in de tassen; mijn slaapzak heeft Elmar meegenomen. En een standaard is natuurlijk een no-go op zo’n fiets, maar zou stiekem wel heel erg handig zijn!
Ik heb ook weer sinds lange tijd met derailleur gefietst in plaats van met Rohloff naaf. Met die regen, kun je elke dag smeren… en het kraakt af en toe behoorlijk. Ook zat ik er wel eens naast met schakelen, dat heb ik met de Rohloff nooit. Het voelt (en is in mijn geval) wel lichter. Ik heb slechts een 1×11 verzet en kwam wat te kort bij de echt steile hellingen. En, ik kon maar 1 lens meenemen! 😉
Maar, zeg nou zelf, zie ik er niet stoer uit? 😉
Mooi avontuur weer en goed verwoord. Jammer van de trein staking maar het onverwachte op zo’ n fietsvakantie maakt het achteraf zo leuk.