We bereiken de 20.000 kilometer in een nietszeggend stadje in Nicaragua; het 11de land van deze wereldreis. De landen van Midden Amerika zijn klein en we steken vaak grenzen over op dit deel. In Nicaragua doen we nog wat aan sightseeing; we zijn naar Ometepe Island geweest, bezochten het koloniale Granada, beklommen een actieve vulkaan en gingen naar het Revolutie museum in Leon. Nicaragua is een interessant land.

De tour naar Masaya Vulkaan is interessant; we konden een blik werpen in de krater – gewapend met een masker tegen de giftige gassen – en wandelden door lava-tunnels en zagen honderden vleermuizen bij de schemering. Als bonus zien we ook nog een slang bij de ingang van een van de tunnels. We blijven tot het donker wordt, zodat we het rode lava kunnen zien, maar er is teveel gasvorming om de lava echt te zien, maar het blijft wel bijzonder.

Léon
Zoals meer Midden Amerikaanse landen, heeft ook Nicaragua een burgeroorlog en revolutie gekend. In de jaren 60 en 70 van de vorige eeuw vochten de Sandinistas tegen het dictatorschap van Somoza en het kwam tot een gewelddadige apotheose in 1978-79. Samozas regime werd omver geworpen, maar bij de daaropvolgende Contra Oorlog kwamen tienduizenden mensen om het leveren. Pas na de verkiezingen in 1990 keerde de rust terug. Uiteraard is het veel gecompliceerder dan wat ik hier schrijf.
In Léon bezoeken we een klein Revolutie museum, waar Carlos – een voormalige Sandinista – ons zijn kant van het verhaal vertelt. Met behulp van foto’s en oude kranten legt hij zijn rol uit tijdens de oorlog. Hij spreekt met passie, alles in het Spaans uiteraard, maar we begrijpen het verhaal inmiddels goed; Carlos was 17 jaar en vocht als een Sandinista, hij verloor zijn vader, broer en vele vrienden in deze strijd. Als je goed oplet, zie je soms z’n mondhoeken een beetje krullen van verdriet. Wij weten er te weinig van om te oordelen wie hier gelijk had tijdens deze bloederige oorlog, maar zijn verhaal raakt ons wel op de een of andere manier.
Carlos heeft nu een eigen familie en verdient geld door toeristen zijn verhaal te vertellen in dit museum. Ik mag een foto van hem nemen, terwijl hij poseert naast een foto van hemzelf. Als ik ‘m de foto laat zien, zegt ‘ie: “Soy gordito!” (I’m fat!) en hij lacht er hartelijk om.